Ο ΜΗΝΑΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ
Ετυμολογία: Δεκέμβριος από το Δέκα ως Δέκατος μήνας (στο
ρωμαϊκό ημερολόγιο).
Ο χρόνος για τους Ρωμαίους άρχιζε από τον Μάρτιο. Έτσι ο Δεκέμβριος ήταν ο Δέκατος μήνας του χρόνου. Αυτό ακριβώς σημαίνει και το όνομά του που προέρχεται από τη λατινική λέξη decem που σημαίνει δέκα.
Δωδέκατος μήνας έγινε στο Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Ο λαός μας τον λέει και Χριστουγεννιάτη, Χιονιά, Βρομαλίτη,
Χριστουγεννάρης, Χριστουγεννάς, Άσπρος ή Ασπρομηνάς, Χιονιάς.
Με το Ιουλιανό ημερολόγιο, το χειμερινό ηλιοστάσιο έπεφτε το
19ο αιώνα στις 9 του Δεκέμβρη. Οι άνθρωποι είχαν προσέξει αυτή τη σταδιακή
αύξηση του φωτός από αυτή τη μέρα - αφού ο Ήλιος και το φως έπαιζαν, και
παίζουν, σημαντικό ρόλο στη ζωή μας. Παρετυμολογώντας, λοιπόν, το όνομα της
Αγίας Άννας, η μέρα παίρνει μια «ανάσα» ή γίνεται «άνετη», του αγίου Σπυρίδωνα,
που γιορτάζει στις 12 Δεκεμβρίου, έλεγαν:
«Απ' του αγίου Σπυρίδωνα μεγαλώνει η μέρα κατά ένα σπυρί».
Στις 19 Δεκεμβρίου, παραμονή του άγιου Ιγνάτιου, η αύξηση του
φωτός είναι σημαντική, παρετυμολογώντας του άγιου το όνομα έλεγαν
«αύριο είναι ο άγιος Αγνάντιος αγναντεύει ο ήλιος προς το
καλοκαίρι».
Το Δεκέμβρη έχουμε τις
μικρότερες μέρες. Από τα Χριστούγεννα όμως και ύστερα αρχίζουν να μεγαλώνουν.
Το κρύο συνδέεται με τρεις κυρίως γιορτές στην αρχή του
Δεκέμβρη:
της Αγίας Βαρβάρας, του Αγίου Σάββα, και του Αϊ-Νικόλα.
Λέει η παροιμία:
«Βαρβάρα βαρβαρώνει, αϊ-Σάββας σαβανώνει, αϊ-Νικόλας
παραχώνει».
ΠΗΓΗ :
ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ
1. Άγια Βαρβάρα μίλησε κι ο Σάββας αποκρίθη:
«Μαζέψτε ξύλα κι άχυρα και σύρτε και στο μύλο, γιατί ο Αι-Νικόλας έρχεται με
χιόνια φορτωμένος».
2. Αν πρωιμίσει η μυγδαλιά κι ανθίσει το
Δεκέμβρη, βαρύς χειμώνας κι όψιμος θε νά 'ρθει να μας
εύρει.
3. Δεκέμβρη με τα κρύα σου και πώς θα
ξεκρυώσω.
4. Δεκέμβρη μου, με πάγωσες
και πώς να ξεπαγώσω;
Μήνα μου σαρακοστιανέ
καλέ, Χριστουγεννιάτη!
5. Δεκέμβρης και δεν έσπειρες, λίγο σιτάρι θα
’χεις.
6. Δεκέμβρης μας επλάκωσε, το κρύο μας
φαρμάκωσε.
7.Δεκέμβρης με γιορτές, Χριστουγέννων
διακοπές.
8.Δεκέμβρης Χριστού γέννηση κι ο καλός μας
χρόνος.
9. Το τραγούδι με τον τρύγο το Δεκέμβρη
παραμύθι.
10. Χιόνι του Δεκεμβρίου, χρυσάφι του
καλοκαιριού. (ή χρυσάφι τ’ Αλωνάρη)
Ως τ’ Αγίου Νικόλαου οι τοίχοι βράζουνε κι
ύστερα ξυλιάζουνε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου